"με φως και με νόστο", George Kordis
Μ΄ ένα γλίστρημα αναπόφευκτο,
το πρόσωπό του η μνήμη ξαναφέρνει,
στην κάμαρα την φτωχική
το φως να πέφτει και να λούζει
στον τόνο το σωστό,
στην κάθετη διάσταση,
τα χείλη του που τρέμουν,
για μιαν ηδονή, όσο διαρκεί,
για να αναζητήσει εκ νέου,
μιαν άλλη ηδονή, για λίγο πάλι, την ώρα
που ολόκληρη η ψυχή στα χείλη ανεβαίνει.
Κόκκινα χείλη περιμένουν να ενωθούν.
Μαρίνα Μιχ. Χρηστάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου