ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ " ΟΛΟΓΙΟΜΗ ΚΙ ΑΞΟΔΕΥΤΗ "

Πλημμύρισε η άβυσσος κι έγειρε πάλι η μέρα,
στο δεύτερο κουδούνισμα πλανιέται στον αγέρα
η σάρκα που 'κοψες κρυφά στην κοφτερή την ξέρα...

Στοχάσου λίγο, θάλασσα, λυγμός σε γυροφέρνει,
στα χρόνια μου που χάλασα μιά έπαρση μετρά
τα κύματα, τα ύψη σου
και χαμηλά σε δέρνει
μιά λιόχαρη συνείδηση, καημός που αλυχτά...

Μικρή οπού 'ναι η μέρα μου, μικρή σαν να 'ν μεγάλη,
ολόγιομη κι αξόδευτη του σύμπαντος αγκάλη...

Μην μαρτυράς, μην τριγυρνάς, τους θούριους μην πλέκεις,
τον χάρτη μην μου τραγουδάς, μηνύματα μην βλέπεις,
σιώπησε πάλι και ξανά, βυθίσου στα λιμάνια,
πολύγνωμη σ' αναζητά τ' ανθρώπου η ορφάνια...

Είσαι γυμνή και κρύωσες, κανείς δεν σε αγγίζει
κι αν τώρα μου εθύμωσες, θα θυμηθείς πως λίγοι
σε χάιδεψαν, σ' ανάστησαν, σου 'πλέξαν, σου κεντήσαν,
σαν μοίρα, με μιά κουβαριά πολύ ρηχά σε 'πνίξαν...

Κι αν είμαι 'γω μιά θάλασσα, εσύ τί να 'σαι τάχα;

Τα χρόνια μου, τα λάθη μου και οι σφυγμοί, μονάχα;

Πλημμύρισε η άβυσσος, κρατιέμαι στο τιμόνι,
εσύ κι εγώ μοναδικοί, μόνοι και πάλι πόνοι...

Στοχάσου λίγο, θάλασσα, λυγμός σε γυροφέρνει...

--------------------------------
''ΕΥΚΡΑΤΟΣ ΖΩΝΗ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**