Νοτιά το στήθος μου απόψε θερμαίνει
άναψε η φλέβα μου δρόμο ζητώ
λεπίδι η θύμηση στις νύχτας το χάδι
ψάχνω τα χέρια σου που να σε βρω;
Οι σκέψεις γίνανε δίχτυα του τρόμου
το θέλω μέσα μου τ' ατσάλι τρυπά
έγινες δρόμος μου ροή του κόσμου
στο άδειο πέλαγος τρέμει η καρδιά
Νησί τα χέρια σου κι αν τα κρατήσω
πικρά τα κύματα πως να διαβώ
φωτιά τα χείλη σου κι αν τα φιλήσω
βροχή στα μάτια μου και θα πνιγώ
'Ανεμε δρόμε μου θα σε ζητήσω
βαθιά στη νύχτα μου μοίρα σκληρή
τρέμει η φωνή μου πως να μιλήσω
το στήθος χτίστηκε για ν' απορεί.
Μαρία Λαμπράκη
Η τελευταία αποστροφή του στίχου '' το στήθος χτίστηκε για ν' απορεί'', είναι ''δάνειο'' απο ποίημα του Δημήτρη Χριστοδούλου.
Ευχαριστώ πολύ, Γεωργία μου, για την αναδημοσίευση στο αξιόλογο μπλογκ σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή