Εκδόσεις - Γαβριηλίδης
Ετος έκδοσης - 2017
Είδος - Ποιητική Συλλογή
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Της θάλασσας
Τους παιδεύει η βροχή
Στην άμμο και στα κύματα
Γίνονται οι συναντήσεις των ψυχών
Να αναγνωρίζονται άραγε οι άνεμοι
Που λιγόστεψαν το δρόμο τους;
Ώ εκείνοι που δεν έρχονται
Κάθε απώλεια κρύβεται από την ίδια της
Τη μορφή
Στραγγίζει την απόχη του αποχωρισμού
Και αποξεχνιέται
❋ ❋ ❋ ❋
Το τελευταίο φεγγάρι της άνοιξη
Τον άνεμο μην εμπιστεύεσα
Είναι η θάλασσα χωρίς τα ανεμόφυλλα
Είναι το νερό της απώλειας
Με τη γραφή του γυρισμένη
Προς τα μέσα
Κάτω από λεπτό φίλμ αφρού
Άνθρωποι κρύφτηκαν
Σχεδόν τυφλό
Ένα μελτέμι ελλοχεύει την απόγνωση
Τον ορίζοντα πνίγει ο θάνατος
Παιδικά στόματα δίχως πνοή
Τυλίγουν το νερό
Αναλώσιμα όνειρα και άνθρωποι
Επιπλέουν
Φτερά έχουν τα φύκια
Δες πάλλονται
Πέλαγο πεινασμένο
Δάκρυ κρυστάλλωσε
Αυξάνεται ο χαμός
Σαν να είναι τέρας που ξαναγεννιέται
Όταν ξεφεύγουν από τον θάνατο
Και πάνε σε άλλο θάνατο
Με το πρώτο φεγγάρι της άνοιξης
Μολυσμένες χειρονομίες
Αντανακλούν στα τζάμια της νύχτας
“Θάνατος στην Μεσόγειο”
❋ ❋ ❋ ❋
Η Μέδουσα
Άκου σκάβουν το νερό
Αλλόκοτα
Με παφλασμό η Μέδουσα
Τους σαβανώνει
Σχεδόν γυμνή η νύχτα εμποδίζει
Με δουλέμπορους
Θα έχει χαλάσει
Η αντανάκλαση του φεγγαριού
Δεμένη με μαύρο σκοινί
Στην ακτή
Ένα παιδάκι
Ικετεύει τα κύματα
Να ζήσει
Όταν αγγίζει το βυθό
Γίνεται κόκκινος
Μυρίζει φόβο
Αμετάκλητο κακό
Άλλαξε η γεύση του νερού
Ποιος κολυμπάει σε τούτο το γιαλό;
❋ ❋ ❋ ❋
Ταξίδι στα τυφλά
Δίπλα στο χωρίς όνειρα πρόσωπο μιας γυναίκας
Ρυτιδώνει το τοπίο ποτισμένο αλάτι
Ανακατώνει τη μουσική
Η ορχήστρα του Τιτανικού
Άδεια
Σαν τις τρύπες των άστρων
Είναι η μεγάλη φυγή
Δεν θα υπάρξει λησμονιά
Σε εξόριστη γλώσσα
Ακούγεται ο λυγμός της γυναίκας
Μα εύκολα διαφθείρεται
Η γαλάζια νύχτα
Μας τους στείλανε
Με τα πρόσωπα χωμένα
Στις φλέβες του νερού
Συσσωρεύονται στις ακτές
Σαν σχισμένη σκιά
Όπως τα ψάρια μέσα στη γυάλα
Άφωνη στενοχώρια
Ασάλευτη
Στο φάρο κάθεται ένας γλάρος
Και ουρλιάζει
❋ ❋ ❋ ❋
Αυτοί πουθενά δεν είναι ευπρόσδεκτοι
Εισέρχονται μές στο χιονιά
Ο τρόπος να φεύγουν για άλλη Ήπειρο
Άγρια μοναξιά
Με ένα σακίδιο ένστικτο
Στην ομίχλη
Από τις Πύλες του Ποσειδώνα
Τραβούν βόρεια
Οι μέρες που τους λείπουν
Δοσοληψία
Έγινε η ζωή τους κόκκινο βραχιολάκι
Άσπλαχνα
Το περνούν στα σκοτεινά
Γάλα θανάτου δίνουν στα παιδιά
Στοιχειώνουν το χειμώνα
❋ ❋ ❋ ❋
Χαρακιά
Ένα δελφίνι βουτάει
Μες στα φωνήεντα του νερού
Πηδάει μπροστά
Και μυστικά τον συνοδεύει
Είναι ο μοναδικός επιζών
Στη κορυφή μιας βάρκας
Σε όστρακα βυθισμένα
Aνυπότακτος
Τα αστέρια χλωμά
Έχασαν την όραση τους
Είναι σαν ψυχοσάββατο με κεριά σβησμένα
Ένα σωσίβιο βρεγμένο εφιάλτες
Σβήνει τον ορίζοντα λαθραία
Είναι ο καημός χωρίς αποχρώσεις
Έχει γυρίσματα η καταιγίδα
Και η αναχώρηση
Στην απομόνωση περιπλανώμενοι
Κανείς δεν θα πεθάνει στην πατρίδα του
ΚΡΙΤΙΚΗ
Πρώτη επαφή με την ένατη ποιητική συλλογή της κύπριας ποιήτριας Φροσούλας Κολοσιάτου “Φοράει τα μάτια του νερού” εκδόσεις Γαβριηλίδη. πηγή
Η Ποίηση, μόνη συνοδός λιτανείας πόνου και αγάπης, στη συλλογή της Φ. Κολοσιάτου, θρηνεί τον Πολυνείκη.
Το έργο της ποιήτριας, εξελίσσεται σαν αρχαία τραγωδία όπου το κάθε ποίημα είναι μέρος μίας ενότητας, ένα απόσπασμα μιας και μοναδικής τραγωδίας της ανθρώπινης θνητότητας. Παρουσιάζεται ο θάνατος μέσα στην αβεβαιότητα του νερού. H ποιήτρια γνωρίζει ότι ο θάνατος στη θάλασσα είναι ιδιαίτερα βουβός, ότι κάτω στο βυθό δεν ακούγονται όπως στο έργο του Σοφοκλή “Οιδίπους Τίραννος “ θρήνοι από την πόλη. Δεν φτάνουν οι άρχοντες να ζητήσουν συμβουλή και βοήθεια.
Η Φ. Κολοσιάτου λοιπόν, ξεκρεμάζει τον μανδύα της Αντιγόνης και προχωράει προς ενύσχηση σκυροδέρματος με λειψές ερωτήσεις ιστού, αποτυπώνει υπαρξιακές ανησυχίες αποκαλύπτοντας ένα πλούσιο συναισθηματικά κόσμο.
Σε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ της ένοχης σιωπής των ανθρώπων και το πικρό χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου, η ποιήτρια πέρνει απάνω της το βάρος του άδικου θανάτου, θρηνεί τον άγνωστο, τον δίχως πρόσωπο Πολυνείκη και δεν ενδιαφέρεται για το σωστό και το λάθος, προχωράει μόνη μες στους βυθούς της θάλασσας μαζεύει ανώνυμους νεκρούς και κάτω εκεί προβλέπει τη ταφή τους. Μόνη μέσα στη μοναξιά του θανάτου, μοιρολόι καθαρτικό, πλανάται μέσα στη διάθλαση της πραγματικότητας.
Ο κορμός του έργου της ποιήτριας είναι μακριά απο κάθε μελοδραμματική παράσταση των γεγονότων. Η δική της είναι μια τραγική μοναξιά όπου το υγρό στοιχείο κλείνεται απάνω της σε βουβό κλάμα και δεν ασχολείται με την ανάσυρση δυχτιών διάτρητων σωμάτων. Alexandra Zambà
Μεταφράζω στα ιταλικά το πρώτο και τελευταίο ποιήμα της συλλογής:
1.
Της θάλασσας
Τους παιδεύει η βροχή
Στην άμμο και στα κύματα
Γίνονται οι συναντήσεις των ψυχών
Να αναγνωρίζονται άραγε οι άνεμοι
Που λιγόστεψαν το δρόμο τους;
Ω εκείνοι που δεν έρχονται
Κάθε απώλεια κρύβεται από την ίδια της
Τη μορφή
Στραγγίζει την απόχη του αποχωρισμού
Και αποξεχνιέται
2.
Η τρικυμία της απόδρασης
Περίτεχνα ο τυφώνας
Φοράει τα μάτια του νερού
Δίχως επίθετο
Η αλμύρα διαβρώνει τους νεκρούς
Γωνία ακτής και θάλασσας
............................
Vi presento la nona raccolta poetica della poetessa cipriota Frosoula Kolosiatou : INDOSSA GLI OCCHI DELL' ACQUA.
Trentuno poesie che formano un poema di morte nel mare.
Traduco per gli amici italiani la prima e l'ultima poesia della raccolta:
1.
Del mare
Li martella la pioggia
Nella sabbia e nelle onde
Si incontrano le anime
Riconoscono forse i venti
Quelli che hanno la strada accorciata?
Oppure coloro che non arrivano
Ogni perdita si nasconde nella propria
Forma
Distilla l’austerità della separazione
E si estranea
2.
La tempesta dell'evasione
Con maestria il tifone
Indossa gli occhi dell’acqua
Senza aggettivo
La salinità corrode i morti
Angolo di costa e di mare
trd Alexandra Zambà
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Φροσούλα Κολοσιάτου γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου τo1954. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει κυκλοφορήσει οκτώ ποιητικές συλλογές: Κατοχική Εποχή, Διογένης (1979), Διαγωγή, Γνώση (1981), Ηλικία, Ομπρέλα (1995), Σα να συνέβη, Ομπρέλα (2002), Όταν φεύγουν τα φλαμίγκος, Γαβριηλίδης (2005), Μέσα από παλιά φινιστρίνια, Γαβριηλίδης (2008), Μισό σκοτάδι, Γαβριηλίδης (2010) και Σκοτεινή Συγκατοίκηση, Γαβριηλίδης (2014). Για την ποιητική συλλογή Διαγωγή τιμήθηκε με κρατικό βραβείο Νέου Λογοτέχνη και για τη συλλογή Όταν φεύγουν τα φλαμίγκος, τιμήθηκε με κρατικό βραβείο ποίησης, από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και ποιητικές ανθολογίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου