ΤΑΣΟΣ Σ. ΜΑΝΤΖΙΟΣ - ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

Είναι κάτι μικρά,στη μνήμη,ερμάρια. Κοίτονται,στην ασάφεια του λυκόφωτος... Σχοινοβατούν,εγγύς της λήθης!... Εντός τους, όλα τα υστερήσαντα. Τα ημιτελή και τ΄ατελέσφορα... Οκνές,εντός τους,διεκδικήσεις κι επιδιώξεις ράθυμες. Αλληλουχίες δυσμενείς, αργοπορίες και δισταγμοί κι αμέλειες κι ολιγωρίες!... Ατεκνες προσδοκίες. Ατυχείς επωάσεις. Ματαιώσεις επίορκες... Ριψάσπιδες έρωτες!... Κάποτε, απρόσμενα,εγείρονται. Ψελλίζουν τη μομφή τους. Εκκρίνουν το στιφό τους ρίγος. Ρέουν το άλγος τους... Μακρόσυρτο,το μελαγχολικό τους κόλουρο!... ...Είχα στον φράχτη,σκαρφαλώσει, να κόψω ένα γιασεμί, συνεστελμένη,του έρωτά μου,έκφραση!... Της το΄δωσα... Ήταν,ένα μικρούλι γιασεμί... Δεν μπόρεσε!... Τάσος Σ.Μάντζιος