ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ -ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ , ΕΠΑΙΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΛΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ: ΜΕ ΘΕΜΑ " ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ "

Το ποίημα της Κατερίνας Ραμανδάνη " Το παράπονο του γέροντα " τιμήθηκε με Επαινο από το ΚΕΛΑΙΝΩ  στον Διαγωνισμό με θέμα " Στα χρόνια της ανέχειας ".

Σαν πέλεκυς βαρύς, μουντός, αγριωπός μ΄ ένα φουλάρι σύννεφα μαγαρισμένα περπατώ γέρος, μονάχος, σκυθρωπός κι η ψυχή μου από κουρέλια ξεσκισμένα. Άλλοτε ήμουν πρίγκιπας, σοφός τριγύρναγα με αέρα και με μπρίο τώρα μονάχος και σκυφτός με θύελλα μέσα στην καρδιά και κρύο. Θυμάμαι που ταξίδευα θαρρώ, στα παιδιά μου που πρόσφερα δωράκια, τώρα ψάχνω άκρη για να κοιμηθώ να λησμονήσω πίκρες και φαρμάκια. Μη να ΄ναι που αλλάξαν οι καιροί μη να ΄ναι της ανέχειας ο γκρίζος ο μαστός, αλλά στου γέροντα τη στερνή πνοή το λίγο παραπάνω, πάντα το βλέπει θαυμαστό. Τον πιο μεγάλο μου καημό μα και μαράζι δεν είναι της μοναξιάς μου το κενό, είν΄ της Ελλάδας μου το μνημόνιο που παγιάζει και της νεολαίας το μέλλον, το τυφλό. Άραγε θα φύγει η κατάρα, η ανέχεια, άραγε θα σκιάξει το θεριό, πριν κλείσω τα μάτια μου, βοήθεια στης χώρας μου το ερείπιο να δω; Ευχή μα και κατάρα δίνω σ΄ όποιον τύχει τη χώρα μου πουλήσει ή εθελοτυφλεί, μακάριος εκείνος που για σπίτι θωρεί και προστατεύει το πιο απόμακρό μας νησί.