ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ¨Θαλασσί νησί "

Πιο πέρ’ απ’ τους ορίζοντες

των δεκάξι ανέμων,

πιο βαθιά απ’ των μεγάλων σου θαλασσών

τους άφωτους βυθούς, οδήγησέ με.

Πάρε με στ’ αταξίδευτα,

τα πέτρινα φτερά σου,

διάπλατα στην απλότητα

των ακίνητων ουρανών 

μετέωρον σεργιάνησέ με.

Ρίξε με στην εντέλεια

των ηφαιστείων σου όλων,

πατρίδα κοχλάζουσα,

μάγμα και θάλασσα καυτή

στων τάφρων τη σύγκλιση επάνω.

Φωτιά μου εσύ, 

θαλασσί νησί,

πέτρα μου στεριωμένη

στους πάλλευκους αφρούς 

και στις γαλάζιες ψυχές

των μακρόσυρτων κυμάτων!

Ω, τετραπέλαγη όαση,

θαλασσί νησί,

βυθισμένο στ’ ανέσπερο 

της Μεσογείου μητέρας φως,

σφίξε με στον ενάλιο της ορμής σου οργασμό.

Κλέψε μου απ’ τ’ αμπάρια

τα ισχυρά κομμάτια ψυχής 

που μείνανε ζωντανά

μες στον πόλεμο της ζωής

και δώσε μου εν ειρήνη τη γαλήνη

του νου και των παθών και της καρδίας μου

πριν το τέλος παραστεί 

στην παράγραφό μου.

Τροφός μου εσύ,

θαλασσί νησί!

Σώμα και ψυχή,

νουν τε και καρδίαν,

στ’ όνομά σου τα καταθέτω

στην Τράπεζα της ευτυχίας,

καθώς προς το γήρας 

των ονείρων μου προχωρώ.

Κι εσένανε , μοίρα μου καλή, 

Κλωθώ της ζωής μου,

σ’ ευχαριστώ που το θαλασσί 

μου το έταξες

γη της ψυχής μου.

Θάλασσα, γη μου αλμυρή, 

γωνία της μικρής ύπαρξής μου,

νησί θαλασσί,

τετρραπέλαγη όαση,

δικός σου θα μείνω,

νυν και αεί. 

Ως το πέρ’ απ’ το πάντα δικός σου.

Εσαεί.

Ως και πέρα από την σήψη των οστών,

ύλη χαοτική μες του χρόνου την άκοιτη ροή,

ω, νησί θαλασσί,

δικός σου ως τον έσχατον αιώνα.

γ.π.κ-δρ.

Από την "ΕΝ ΚΥΘΗΡΟΙΣ"

Φωτογραφία : Κυπριανός Μπίρης..ανατολικές ακτές των Κυθήρων (Καλαδί και Σία)