ΣΤΕΛΛΑ ΠΕΤΚΑΡΗ "Η απαξία…"

Φοβάμαι, πως τελειώνεις μέσα μου… σβήνεις.. 

αργά και σταθερά, κατηφορίζει η σκέψη,

οι αναμνήσεις γίνονται αχνές…

τα χρώματα θολώνουν κι οι μουσικές φαλτσάρουν,

χάνεσαι… όπως η έμπνευση που γένναγα, για μας.

Η σπίθα στους χτύπους των σφυγμών, μισή…

Και κείνο μάτια μου που τρέμω πιο πολύ, 

είναι το βήμα το γοργό, που μ΄ αποδιώχνει απ΄ το 

«μαζί», 

και μ΄ οδηγεί στη σκοτεινή σπηλιά …

σ΄ αυτή που κατοικεί η απαξία μου, για σένα...

Στέλλα Πετκάρη