Πάνω κάτω, πέρα δώθε
κυλούσα και έρεα
παλίρροια άμπωτη ΄
να μην τελματώσω ποτέ
στου βραδυκίνητου βάλτου το βρόμισμα
να μη δραπετεύσω ποτέ
στων πόθων μου τις πράσινες πεδιάδες.
Γουλιές καταπίνω τον πόνο και ξανά στις φλέβες μου τον σταλάζω γουλιές
Στρέμμα το στρέμμα τη γη αγκαλιάζω και ξανά κιούπια μέλι ρουφάω το φως
Θηρεύω της χαράς χρυσαλλίδες και στων ανέμων τα κύματα ξανά τις γυρνώ
Του έρωτα τη ρούμπα χορεύω και στροβιλίζομαι με καβαλιέρο μου τον αγέρα ξανά
Ερωτεύομαι των στιγμών τα ρυάκια και με τις φτερούγες του Πήγασου ξανά πετώ
Χαμηλώνω από της αποκοτιάς μου το θάμβος και ξανά στο τέλμα μου ρέω και κυλώ.
Οιστρηλατούμαι από των ωρών το πάθος και ξανά στης πίκρας κρεμιέμαι τον γκρεμό
Γουλιές καταπίνω τον πόνο και ξανά στις φλέβες μου τον σταλάζω γουλιές.
Πάνω απ’ το πάνω
Και πέρα απ’ το πέρα
να δραπετεύσω ζητούσα ΄
τα πλάτη και τα ύψη διασκέλιζα
την παλίρροια και άμπωτη νικούσα
έξω απ’ του βάλτου μου την τρικυμία να βρεθώ
στων ονείρων μου τις πράσινες πεδιάδες.
ν.σ.
Η φωτογραφία είναι από A Lifetime Photography.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου