Πάντοτε με δυσκόλευε στις συναναστροφές
η ερώτηση...τι επαγγέλεσθε
αφού δεν επαγγέλλομαι τίποτα
εφ' όσον τίποτα δεν με προσδιορίζει
η μόνη λέξη που αυθόρμητα
ανεβαίνει στα χείλη μου
είναι χειρώνακτας.
Η σκέψη οπλίζει τα δάχτυλα
τα σέρνει σαν αλέτρι
πάνω σε χέρσο κι άγονο τόπο
να ματώσουν να ροζιάσουν
μέχρι να φτιάξουν όμορφες γραμμές
όπως του κήπου ενός περιβολάρη.
Ευχαριστώ την συντακτική ομάδα του Homo universalis για την τιμή που μου κάνει,να δημοσιεύει τα ποιήματα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι για μένα γενναιοδωρία ανεκτίμητη!!!
Αντώνη να είσαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις να όμορφα ποιήματά σου :)
Διαγραφή