Μα πως χάνεται ότι αγαπούσα;
Τα τρένα αλλαξαν σταθμό
ούτε ο καπνός
των βραδινών δρομολογίων
υπάρχει
ωρες ,δείκτες ,ρολόγια
ένα σφύριγμα.
Και τα δέντρα της αυλής κόπηκαν
εκεί που ακουμπαγα τα βράδια μου
στο λιγοστό φως
τραπέζια γεμάτα ελιές και ψωμί
γεμάτα ανθρώπους κι αγάπη..
Η ταπεινή κι όμορφη ζωή μου
τακτοποιήθηκε
σε δρόμους κι αέρα
σε δήθεν γκουρμέ απολαύσεις
και τα τρένα σώπασαν
ούτε ένα σφύριγμα.
Κι η ζωή κυλάει
με περιπάτους
σε άδειες ράγες..
Ντίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου