ΒΕΛΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ {Οι μαθητές μεγάλωσαν...}

"Οι μαθητές μεγάλωσαν, ξεχάστηκαν, αρπάχτηκαν και τώρα πια δεν μιλάνε/ 
στα μυαλά φωλιά, μια σκιά γειτονιά από εκείνες που ταξιδεύουν μαζί/
 η δουλειά αφημένη, χρεωμένη από παλιά με πολλαπλές ανασφάλειες/
 η καρδιά στριμωγμένη, σε μια αγάπη φωτιά ή μια μοναξιά παγωμένη/
 τα πόδια κουρασμένα, τόσα ταξίδια πέρασαν ή δόθηκαν χαρισμένα/
 κι ο κόσμος πάντα ίδιος, τόσο προβλέψιμος ακόμα και στις αλλαγές τις πρόσκαιρες/
 όμως να ξέρεις ότι καταλαβαίνω καλά τι θα πει σιγουριά, γιατί/ 
οι μαθητές μεγάλωσαν, ξεχάστηκαν, αρπάχτηκαν και τώρα δεν μιλάνε".
 Γιάννης Βέλλης